Ryszard Czarnecki
Czy coś zmienia się w relacjach Waszyngton – Moskwa? I nie – i może tak. Parę miesięcy temu 46 w dziejach USA prezydent Joseph Robinette Biden powiedział o Putinie, że jest… „mordercą”. Wówczas nawet najbardziej niechętni Rosji dziennikarze i eksperci kręcili głowami z niedowierzaniem i podziwem. A dyplomaci mówili, że jednak „za ostro”. Minęły kolejne miesiące wojny i J.R. Biden powiedział o władcy Kremla, że to „racjonalny gość”. Ba, przypuszczalnie dojdzie do spotkania prezydentów Stanów Zjednoczonych Ameryki i Federacji Rosyjskiej w Indonezji na listopadowym szczycie G-20.
Skąd ta zmiana? Putin niemal od początku agresji, gdy nie udało mu się w szybkim tempie zawładnąć ziemiami naszego wschodniego sąsiada, zaczął grać na „zmęczenie Zachodu’, czyli na to, aby opinia publiczna Niemiec, Francji, Włoch, ale też naszego regionu Europy – i w jakiejś mierze Ameryki – miała dosyć wydawania pieniędzy na zbrojenie Ukrainy i inną dla niej pomoc. No i coraz bardziej martwiła się o nadchodząca zimę w kontekście podwyżek cen energii…
Krok po kroku ta taktyka przynosi skutek, bo sondaże w krajach UE pokazują na, na szczęście powolny, ale niestety systematyczny wzrost odsetka tych, którzy nie chcą nowych sankcji wobec Moskwy, co więcej: chcą złagodzenia sankcji obecnych. Wreszcie następuje wzrost odsetek tych, którzy nie chcą wysyłać broni do Kijowa.
Za miesiąc w USA odbędą się kluczowe dla amerykańskiej polityki wybory do obu izb Kongresu USA: Izby Reprezentantów i Senatu. Demokraci mogą utracić większość w obu tych ciałach, a wydaje się, że w jednym z nich utracą na pewno. W opozycyjnej Partii Republikańskiej jest tendencja – zwłaszcza wśród wyborców formacji Trumpa, choć po części także wśród polityków – swoistego „izolacjonizmu”, na zasadzie: „zajmijmy się sprawami USA, a nie wojną w Europie”. U Demokratów Bidena jest również podobna tendencja, choć mniej silna. Jednak jest to trend wzrastający. Zapewne Biden chce także pokazać opinii publicznej w swoim kraju i to przed wspomnianymi wyborami, że może zapewnić „pokój światu”. Choć oczywiście w interesie przemysłu zbrojeniowego USA jest, aby eksportować jak najwięcej broni – a wojna temu sprzyja. Lokator Białego Domu chce więc zgodnie z anglosaskim powiedzeniem „mieć ciastko i zjeść ciastko”. Stąd taka werbalna zmiana wobec Putina. Na szczęście nie musi ona chyba oznaczać ustępstw w praktyce i zmuszania Ukrainy do zawarcia pokoju za wszelką cenę. Przynajmniej nie teraz. I oby jeszcze długo, długo nie. Porozumienie bowiem Moskwy i Waszyngtonu jest najgorszym scenariuszem dla Warszawy – nie tylko Kijowa…
